اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی زوج های جوان مراجعه کننده به مرکز مشاوره جویای شهر گرگان

اهداف: این پژوهش به تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی زوج¬های جوان پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بوده که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. به این منظور در این مرکز با استفاده از فراخوان، داوطلبانی که حائز شرایط بودند به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و آزمایش تقسیم گردیدند. تعداد آزمودنی¬ها بعد از ریزش60 نفر بوده که از این میان سهم گروه مداخله 28 نفر و سهم گروه کنترل 32 نفر می¬باشد. گروه¬ مداخله در 8 جلسه آموزش مهارت های زندگی شامل خودآگاهی، حل مسأله، تصمیم گیری، ارتباطات موثر و ابراز وجود شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله¬ای دریافت نکردند. ابزار این مطالعه پرسشنام? زوجی انریچ است. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از آزمون¬های تحلیل کواریانس و آماره¬های توصیفی استفاده گردید. یافته ها: آموزش مهارت های زندگی تأثیر معناداری بر افزایش سطح رضایت زناشویی در زوج¬های جوان داشته است. هم چنین بین میانگین گروه مداخله و کنترل، در متغیر¬های مورد بررسی (رضایت زناشویی، ارتباطات) تفاوت معنی¬دار وجود دارد و آموزش مذکور بر حل تعارض و تحریف¬آرمانی تأثیر معناداری نداشته است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان گر آن است که آموزش مهارت های زندگی روشی موثر برای افزایش سطح رضایت زناشویی در زوج¬های جوان است.